آمار
وب سایت:
بی‌خود و بی‌جهت: همان سبک همیشگی، همان حرف تکراری
بازهم با یک موقعیت جفنگ و یک داستان لاغر و کمرنگ طرفیم. حالا دیگر با اطمینان می‌شود، گفت کاهانی به یک سبک شخصی در فیلم‌سازی رسیده، هم در فرم و هم در محتوا. درباره «بی‌خود و بی‌جهت» در زمان اکرانش باید بیش از این‌ها حرف بزنیم ولی فعلا این را بگويیم که با یک متوسط طرفیم که منفورترین شخصیتش یک زن محجبه مذهبی‌ست.
همه چی آرومه: بازهم فیلمی که حرفی برای گفتن ندارد!
با همان سبک کمدی حالا دیگر منسوخ شده سینمای ایران طرفیم. علی صادقی و مجید صالحی و جواد عزتی جمع شده‌اند و قرار است مخاطب را بخندانند.
بغض: یک فیلم اولی قابل تحمل!
در میان فیلم اولی‌ها، «بغض» فیلم متوسط و قابل تحملی‌ست. تمام داستان در ترکیه می‌گذرد و احتمالا تنها دلیلی که موجب شده لوکیشن از ایران به ترکیه منتقل شود، مشکلات اخلاقی و روابط بین شخصیت‌های اصلی فیلم است که ساختش را در ایران تقریبا غیرممکن می‌کند. بازی‌های خوب باران کوثری و بابک حمیدیان جزو نقاط مثبت فیلم است که نباید نادیده‌شان گرفت.
روزهای زندگی: جزو بهترین‌های جشنواره
این قطعا کامل‌ترین و بهترین فیلم پرویز شیخ‌طادی و یکی از تاثیرگذارترین آثار دفاع مقدس چند سال اخیر است. البته کار آخر شیخ‌طادی مشکلاتی هم دارد که به موقع به آن‌ها هم خواهیم پرداخت، ولی «وزهای زندگی» یک ایده‌ی جذاب و جدید و چند صحنه‌ی درگیری فوق‌العاده دارد که به فیلم جایگاه متمایزی در فیلم‌های دفاع مقدس سال‌های اخیر می‌دهد. همین‌جا بگويیم که به احتمال فراوان «روزهای زندگی» سیمرغ بهترین فیلم جشنواره سیام را نصیب خود خواهد کرد.
تهران 1500: بالاخره ما هم صاحب انیمیشن بلند سینمایی شدیم
«تهران 1500» را اگر از این منظر که فتح باب گونه‌ای جدید در سینمای ایران است بنگرید، قطعا خیلی بیشتر به دل‌تان خواهد نشست. کار بهرام عظیمی قطعاً دارای مشکلات زیادی‌ست ولی از تمام این مشکلات با توجه به اینکه این اولین و تنها نمونه‌ی انیمیشن ایرانی‌ست که قرار است در سینماها اکران شود می‌شود، گذشت و منتظر محصولات جدی‌تر در آینده ماند. امیدواریم «تهران1500» با فروش خوبش جاده را برای محصولات آینده باز کند.
پله آخر: خسته شدیم از این همه خیانت!
بازهم قصه‌ی تکراری عشق زن به یک مرد دیگر و... به این ماجرای تکراری اضافه کنید نشانه‌های کلی زندگی جماعت شبه‌روشنفکر را، کافه نادری و خانه‌ی حوض و طاقچه‌دار و... چرا باید چنین فیلمی را دید؟ دوستان شبه‌روشنفکر هنوز انقدر اعتماد به نفس دارند که گمان می‌کنند ترشحات ذهنی‌شان برای مردم ایران جذاب است؟
راه بهشت: یک تاریخی شکست‌خورده‌ی دیگر از صباغ‌زاده!
معلوم نیست پروسه‌ی تصویب پروژه‌های تاریخی در سینمای براساس چه معیاری بنا شده است. چطور می‌شود به کسی که پروژه‌ی تاریخی قبلیش،«خاک و آتش»، با شکست تجاری عجیب و غریبی روبه‌رو شده، یک پروژه‌ی تاریخی دیگر داد. فیلمی که از همین الان معلوم است رکورد شکست تجاری فیلم قبلی را خواهد زد. پس دوستان مدیر فرهنگی لطف کنند یک فیلم تاریخی بزرگ دیگر را به جناب صباغ‌زاده تقدیم کنند تا این سیر موفقیت‌ها قطع نشود!
نظرات شما عزیزان:
برچسب ها : جشنواره سیام, روزهای زندگی, فیلم جشنواره فجر, امير ابيلي, سالن برج میلاد, بی‌خود و بی‌جهت, همه چی آرومه, تهران 1500, پله آخر, راه بهشت, ,
توسط : 